انا عايز اتكلم لان تعبت اوي من التفكير؛ انا كنت عيل صغير عندي تقريبا 10 سنين وكان معايا بنت فى المدرسة كنت بحبها اوي كنت احب اروح المدرسة عشان اشوفها كانت ساكنه معايا فى نفس الشارع بتاعي. كنت استناها لما تنزل تروح تجيب اي حاجة وانزل امشي وراها. كنت مهوس بيها وسنه بعد سنه.
انا اتنقلت من المدرسة ولاكن هي دايما فى بالي؛ احنا من الارياف عندنا البنت بتتخطبط وتتجوز من سن 16سنه ل 18. المهم انا وصلت لسن 16 سنة وقررت اني اتكلم معاها؛ كلمتها وفهمتها اني معجب بيها واني بحبها ولاكن انا لسه سني صغير مش هعرف اجي اخطبك. وكان ردها عليا انا اتخطبت يا احمد ومش هينفع اسيب خطيبي، متتصلش عليا تاني لو سمحت.
وفعلا قفلت ومكنش ينفع اكلمها تاني لان وقتها لو هي راحت قالت لحد من اهلها كانت هتبقى مصيبه وبعدها بسنه اتجوزت وخلفت، اتجوزت وهي عندها 17 سنه وبتغضب وبتبقا فى بيت اهلها اكتر ما بتبقا في بيت جوزها لان جوزها مدمن بودرة.
هي اتطلقت بعد 9 سنين جواز؛ انا دلوقتي سني 25 سنه وهي 26 سنه. وهي معاها 3 اولاد وانا متجوزتش لحد دلوقتي ولاكن خاطب وجوازي بعد شهر؛ ولاكن لحد دلوقتي هتجنن عليها.
عندى المقدرة اتجوز 4 بدل واحده.
مش عارف حاليا اعمل اية؛ اسيب خطيبتي، طيب لو سبتها هبقا انا ظلمتها؟ طيب انسى البنت دي؟ مش عارف انساها! دايما فى بالي مبتروحش عن بالي لحظة واحده، طيب اتجوز وبعد كده افكر اتجوزها وتبقا زوجة تانية بلاقي نفسي ارجع افكر فى خطبيتي.. طيب اعمل اية مش عارف!
