المشكلة بسبب أمي، هي ست شديدة ومفترية معانا أنا وأخواتي، كنا بنشتغل وكافحنا كتير اوى وتعبنا، قولنا مش مهم عشان كل واحد يساعد نفسه، وأمي كانت تقولنا ادونى احوشلكم عشان اجوزكم بيهم، وكانت عاملة كويسة معانا طبعا عشان كانت بتاخد فلوسنا.
المهم لما كان حد يتعب فينا أو يحتاج يجيب حاجة ويطلب منها فلوس كانت تطنش وماتديش حد ولما كنا نقولها محتاجين ومعناش ما حدش كان عارف يحوش منها، كانت تاخد كل اللى معانا.
بعد كده فضلت على الحال ده لحد ما اختى الكبيرة اتخطبت، والله كانت واخده سلفه من البنك يتخصم منها من شغلها وجهزت نفسها، ساعدتها فى حاجات بسيطة، وتقول أنا اللى جهزتها، وبعد ما اتجوزت اختى حصل مشاكل واتطلقت مش عارفه اقولكم أمي عذبت اختى اد ايه، ورتها العذاب.
اختى قالتلها اعيش خدامه تحت رجلك بس اعيش مرتاحه معكم، -ليل نهار- نكد بسبب أمي، مش عارفه هى بتحب تتخانق مع اى حد كل يوم، لازم تمسك حد فينا لحد مانفسيتنا تعبت بجد وجالنا اكتئاب بسببها.
والله احنا كلنا عمرنا ماغطلنا فيها، وكل الناس تحلف بتربيتنا وتيجى هى تقول انتو ماتربتوش كويس، كل ده عشان اللى يعترض على حاجه ويقولها لا، وانا كرهتكم، والله ماحد عملها حاجه، كنا في حالنا فضلت ورا اختى الكبيرة يعنى مش مكفيها انها اتطلقت -وكان بسببها هى برضو- ومعها بنتها كانت لسه مولوده لحد ما خلت اختى فكرت تنتحر اكتر من مرة بسببها.
ومافيش فايده برضو، وكمان كانت لما حد ييجى عندنا أو نكون معها في شارع تفضل تشتم فينا قدام الناس، والله دموع تنزل من عنينا، احنا كبار مش صغيرين، واللى يتكلم تبهدله، احنا تعبنا والله، تشوف ناس معاها عيالها قليله ادب وترد على أهلها بس مش يعملو كده فى عيالهم.
لحد ما جه اليوم اللى اختى التانيه اتخطبت، وكل ماخطيبها ييجى تقول مش طايقاه ولا هو ولا امه، كل اما ييجو تقول أنا امشى اروح عند اى حد، والله اختى كل مرة تفضل تعيط وتمسك فيها -ليل نهار- نكد من غير سبب، وكل شويه تقولنا انتو خساره فيكم اى حاجه، وابويا ولا على باله، متحد مع أمي وسلطته علينا يضربنا، وتقوله عيالك عايزين يتربو من جديد.
والله العظيم احنا عمرنا ما طلع مننا الغلط، طول عمرنا نقول حاضر ونعم، وما اتشكرناش، وكل ده وماحدش شايف حاجه، وتروح تشكى للناس وتقول عيالى بيقلو ادبهم عليا، وتخلى الناس تقول دي امكم احسن واحدة يابختكم.
دلوقت احنا البنات اتجوزنا وماجهزتناش، واخواتى الولاد كل واحد شغال فى بلد، كله زهق منها، وقولنا نبعد عنها شوى، وبقت تسلط قرايبنا علينا ويقولوا لنا: دى امكم وحرام عليكم، انتو اتجوزتو خلاص وبعدتو عنها، وكل ماتروح عند كل واحدة تفضل تتكلم عليها ومش عاجبها حاجه، بدال ماتدعى لعيالها.
احنا برضو قولنا خلاص يبق اتصال بينها بس، وهى مش تسكت، عمال تقول علينا أن احنا بقينا واطيين وان احنا طلعنا كلاب.
دلوقت اختى الكبيرة مخصماها ولحد ماتموت على اللى شافته منها، هى ادمرت بسببها، وقالت خلينى ابعد عنها احسن، وأمي مش ساكته متغاظه من اختى، والله اختى الكبيرة كانت جدعه معانا وساعدتنا كتير احسن من أمي ولما حد يقول كده تكون عايزة تولع في أختي، تقول أنا أمكم ومهما اعمل فيكم تستحملو.
طيب دلوقت بعد كل اللى شوفناه منها السنين اللي فاتت نستحمل ايه تأنى، احنا دلوقت مابقاش فينا حيل للمناهده زي زمان، وكل واحد عنده مشاكل، هي بقى فاضيه وعماله تلف عالكل وتعمل مشاكل وخلاص.
حد يقولنا احنا كده لما بعدنا عنها نبقى واطيين زى ما بتقول؟
وكمان بعد كل ده تفضل تدعى علينا كلنا وتدعى على اختى الكبيرة كتير ولو عملت مع حد حاجه تفضل تذل فيه وتقول أنا عملت ولا انا وانا وكلام يحرق الدم.
طب هل ده يرضى ربنا لما هى تعمل فينا كل ده وكمان تدعى علينا وتقول هتشوفو بعد ما اموت هيحصلكم ايه، والله هى عامله زى النكبه مش حاسين بالام وحنان الأم زى
الأمهات، يعنى دلوقت لو اى واحدة تزعل تروح فين طيب؟
لما الأم كده احنا بنستحمل أزواجنا بمشاكل ما حدش يستحملها عشان مانروحش نقعد عندها ونتعذب تانى!
قولو ايه الحل طيب؟
وعايزة الكل يكره بعضه، بدال ما تحبب الاخوات فى بعض؛ تقول: اختكم بتصلطكم، اختكم بتقول..
دلوقت اختى بقت عدو بالنسبه لأمي احنا تعبنا معاها، كلمناها كتير ودخلنا ناس من عيلتها ومافيش فايده.
